Allmächt

Hockst
af unsern häichstn Berch
und bstellst a Bäiä ba den Gwerch,
Dou lacht dä Wärt, lässt lous an Schraa,
"Du koost doch blouß as Frankn saa!
Allmächt, dä Frankndialekt,
ii werd verrickt, ja Mensch verreck!"

Hockst
am Bodensee, in groußn,
bstellst an Wein und kanoi Moußn,
Dou lacht dä Wärt, lässt lous an Schraa,
"Du koost doch blouß as Frankn saa!
Allmächt, dä Frankndialekt,
ii werd verrickt, ja Mensch verreck!"

Hockst
in an fremdn Land in Urlaub
härst af aamol Frankn-Urlaut:
"Du bläidi Kouh, gäih endli weidä.
Aldi Drutschn..." undsoweidä.
Allmächt, mei Frankenspouch des is,
wäi schäi däi klingt, wäi iis vämiss!

Hockst
vurn Himmlstuär alla,
Dei Fliegl bibbern und dei Baa.
Dou härst af aamol Engeli singa,
staunst: "Däi Wärtli denna fränkisch klinga.
Allmächt, mei Frankenspouch des is,
wäi schäi däi klingt, wäi iis vämiss!"

Dä Petrus
sicht di und maant glei:
"A Frank? Dou ghärst in Himml nei.
Dä liebe Godd is iebäzeicht,
dass ihr sei gräißtä Fänclub seid.
Wall, obs eich gout gäiht odä schlecht,
schreit ihr zon Himml rauf: "Allmächt!"

© Elfriede Bidmon,
aus "Allmächt, des aanu";
Heiteres und Nachdenkliches in fränkischer Mundart,
Genniges Verlag, Roth/Mittelfranken